De Collectie Almere

Jan van IJzendoorn, Bezinningsmonument (1992)

Rustpunt midden in de stad

Het Bezinningsmonument in het Mandelapark – © Foto Jannes Linders, Museum De Paviljoens

De plek van het Bezinningsmonument achter het station in het Mandelapark is een rustpunt in de stad. In 1989 is het initiatief genomen voor het realiseren van dit monument. Het is een symbool voor mensen die vanuit een historisch, humanitair of religieus besef uitdrukking willen geven aan hun betrokkenheid bij de samenleving.

Het begrip herdenken is hiermee in een bredere context geplaatst en verschillende bevolkingsgroepen kunnen er een eigen invulling aan geven. In de voorafgaande competitie staan het herdenken en het creëren van een plek met meer betekenissen centraal. Karin Daan bedenkt een monument met een waaier van vuur. Vuur staat volgens haar symbool voor herdenking en draagt bij aan het waakzame en sterke karakter van het toekomstige monument. Gerard Höweler zoekt het in de naar binnen gerichte bezinning en stelt een ruw blok, gehavende en gescheurde steen voor die weer tot nieuw blok wordt omgevormd. Unaniem kiest de Adviescommissie voor het voorstel van Jan van IJzendoorn. De vorm van het monument is eenvoudig: het glimmende oppervlak van de ellips weerspiegelt de lucht en de omgeving. Het ‘oog’ is geplaatst op een brede zwarte sokkel. Op de sokkelrand is de volgende tekst aangebracht:

gebeiteld in het nu
verstilde herinnering
onbegrensd gezichtsveld
het ogenblik eeuwig

Jan van IJzendoorn (1953), Bezinningsmonument, 1992, Mandelapark, Almere Stad. Opdrachtgever: Gemeente Almere

Uit: Antoninette Andriese en Aline Knip, Beelden in Almere, Almere cahier 5, Museum De Paviljoens, 2001
© Museum De Paviljoens